Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

notari(i) N M

  • 1 notō

        notō āvī, ātus, āre    [nota], to mark, designate with a mark: tabellam cerā: ungue genas, O.: Et notat et delet, writes and erases, O.—Fig., to signify, indicate, denote: res nominibus novis: temporis naturam notant: coniunx visa est... seque indoluisse notatam, was pointed at, O.— To mark, note, single out, designate: oculis ad caedem alqm. — To mark, observe: numerum in cadentibus guttis notare possumus: cantūs avium: id caput notavi, et descriptum tibi misi: sidera, V.: ne ducem circumire hostes notarent, L.: qualis foret aura notare, O.— To mark, brand, censure, reprimand: non nullos ignominiā, Cs.: quos censores furti nomine notaverunt: luxuria Corneli communi maledicto notabatur: amor dignus notari, H.: notante Iudice, quo nosti, populo, H.
    * * *
    notare, notavi, notatus V
    observe; record; brand; write, inscribe

    Latin-English dictionary > notō

  • 2 notarius

    I
    writer of shorthand, stenographer
    II

    Latin-English dictionary > notarius

  • 3 dignus

    dignus, a, um, adj. [i. e. DIC-nus; root in Sanscr. daç-as, fame; Gr. dokeô, doxa; Lat.: decet, decus], worthy, deserving (in a good or ill sense), of things, suitable, fitting, becoming, proper (very freq. in all periods and kinds of writing).—Constr., in the most finished models of composition, with the abl. pretii, a relative sentence, or absol.; in the Aug. poets also freq. with the inf.; otherwise with ut, the gen., or the acc. of a neutr. pron. or adj.
    (α).
    With abl. (so most freq.):

    dignus domino servus,

    Plaut. Am. 2, 2, 227; cf.:

    vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,

    Cic. Phil. 3, 10, 25; id. Fam. 2, 18 fin.;

    juvenes patre digni,

    Hor. A. P. 24 et saep.:

    dignus es verberibus multis,

    Plaut. Mil. 2, 3, 71:

    amici novi digni amicitiā,

    Cic. Lael. 19:

    summa laude digni,

    id. Rep. 3, 4; 3, 17 et saep.:

    omnibus probris, quae improbis viris Digna sunt, dignior nullus est homo,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 9:

    assentatio, quae non modo amico, sed ne libero quidem digna est,

    Cic. Lael. 24, 89; Quint. 11, 1, 40:

    dignius odio scelus,

    id. 7, 2, 36:

    o fons, dulci digne mero,

    Hor. C. 3, 13, 2:

    munera digna venustissima Venere,

    Plaut. Poen. 5, 4, 4; for which; diem dignum Veneri (abl. v. Venus), id. ib. 1, 2, 45:

    ut te dignam mala malam aetatem exigas,

    id. Aul. 1, 1, 4; cf. id. Trin. 1, 2, 122; id. Rud. 3, 2, 26 et saep.:

    dicendum dignum aliquid horum auribus,

    Cic. Rep. 3, 13:

    aliquid memoria dignum consequi,

    id. ib. 1, 8; * Caes. B. G. 7, 25, 1; Phaedr. 4, 21, 3 al.:

    si quid antea admisissem piaculo dignum,

    Liv. 40, 13 et saep.:

    tribuere id cuique, quod sit quoque dignum,

    Cic. Rep. 3, 11:

    neque enim decorum est neque dis dignum,

    id. Div. 1, 52:

    quicquid dignum sapiente bonoque,

    Hor. Ep. 1, 4, 5 et saep.:

    dicere Cinnā digna,

    Verg. E. 9, 36.—Esp. freq. with supine in u:

    digna memoratu produntur,

    Plin. 6, 23, 26, § 97:

    nihil dignum dictu,

    Liv. 4, 30, 4; 9, 43, 6; 25, 1, 5; Suet. Aug. 43; Val. Max. 1, 5, 9; Sen. Ep. 94, 56; Tac. Agr. 1.—
    (β).
    With rel. clause (freq., though not in the Aug. poets):

    non videre dignus, qui liber sies,

    Plaut. Ps. 2, 2, 17; cf. id. Rud. 2, 6, 38; id. Mil. 4, 2, 52:

    qui modeste paret, videtur, qui aliquando imperet, dignus esse,

    Cic. Leg. 3, 2:

    homines dignos, quibuscum disseratur putant,

    id. Ac. 2, 6, 18; Quint. 10, 1, 131 et saep.—So with rel. adv.:

    sive adeo digna res est ubi tu nervos intendas tuos,

    if the thing is really worth your bending your energies to it, Ter. Eun. 2, 3, 20; cf.

    also: dignos esse, qui armis cepissent, eorum urbem agrumque Bolanum esse, i. e. ut eorum urbs esset,

    Liv. 4, 49, 11 Weissenb. (Madv. dignum, cf. d infra).—
    (γ).
    Absol. (that of which some one or something is worthy, to be supplied from the context): Mi. Quem ament igitur? Sy. Alium quemlibet;

    Nam nostrorum nemo dignus est (sc. amari),

    Plaut. Poen. 4, 2, 39; cf. id. Curc. 4, 2, 28:

    ut ne nimis cito diligere incipiant neve non dignos, etc.,

    Cic. Lael. 21, 78 sq.:

    illud exemplum ab dignis et idoneis ad indignos et non idoneos transfertur,

    Sall. C. 51, 27 Kritz.:

    dignis ait esse paratus,

    Hor. Ep. 1, 7, 22:

    omnes, ait, malle laudatos a se, dignos indignosque, quam, etc.,

    Liv. 24, 16 et saep.:

    quem dices digniorem esse hominem hodie Athenis alterum?

    Plaut. Ep. 1, 1, 24; cf. Suet. Aug. 54:

    dignus patronus,

    Q. Cic. Pet. Cons. 1, 2: dignior heres, Hor. C. 2, 14, 25:

    digna causa,

    Liv. 21, 6:

    dignum operae pretium,

    Quint. 12, 6, 7:

    dignas grates persolvere,

    Verg. A. 1, 600; 2, 537:

    digna gloria ruris,

    id. G. 1, 168 et saep.:

    ad tuam formam illa digna est,

    Plaut. Mil. 4, 1, 21; so, quod supplicium dignum libidini ejus invenias? (where the dat. depends on the verb), Cic. Verr. 2, 26, 16, § 40:

    id, cum ipse per se dignus putaretur, impetravit,

    id. Arch. 4, 6.—So as subst.: "nulla contumelia est, quam facit dignus;" primum quid est dignus? nam etiam malo multi digni, sicut ipse (Antonius), Cic. Phil. 3, 9, 22; so, dignum est, it is fit, proper, becoming, = aequum est, decet, convenit, Plaut. Mil. 3, 1, 129; id. Merc. 1, 2, 22; Ter. Ph. 2, 3, 55; 129; Cic. Tusc. 2, 5, 14; Liv. 1, 14; Sen. de Ira, 1, 12; Verg. G. 3, 391 al.—So comp., Liv. 8, 26, 6; Cic. Clu. 53, 146.— Sup., Cic. Rosc. Am. 3, 8.—
    (δ).
    With inf. (freq. in the Aug. poets;

    not in Cic.): concedere,

    Cat. 68, 131:

    unā perire,

    Ov. M. 1, 241:

    credere,

    id. ib. 3, 311:

    fuisse conjux,

    id. ib. 14, 833:

    decurrere spatium vitae,

    id. Tr. 3, 4, 34:

    ponere annos,

    id. ib. 4, 8, 14 al.; and more freq. in the pass.:

    cantari dignus,

    Verg. E. 5, 54:

    amari,

    id. ib. 89:

    rapi,

    Ov. M. 7, 697:

    describi,

    Hor. S. 1, 4, 3:

    notari,

    id. ib. 1, 3, 24:

    legi,

    id. ib. 1, 10, 72: Quint. 10, 1, 96 et saep.:

    auctoribus hoc dedi, quibus dignius credi est,

    Liv. 8, 26 fin.; cf.:

    uterque optimus erat, dignusque alter elegi, alter eligere,

    Plin. Pan. 7, 4.—
    (ε).
    With ut:

    non sum dignus prae te, ut figam palum in parietem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 4; Liv. 24, 16: eras dignus ut haberes integram manum; Quint. 8, 5, 12; 12, 11, 24.—
    (ζ).
    With gen. (acc. to the Gr. axios tinos—so freq. in Inscr. v. Wordsworth, Fragm. p. 494):

    dignus salutis,

    Plaut. Trin. 5, 2, 29; cogitatio dignissima tuae virtutis, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15 A.:

    quidquid putabit dignum esse memoriae,

    Phaedr. 4, 20, 3:

    probae,

    Ov. Tr. 4, 3, 57.—
    (η).
    With acc. of a neutr. pron. or adj.:

    non me censes scire quid dignus siem?

    Plaut. Capt. 5, 2, 16; Ter. Ph. 3, 2, 34:

    si exoptem, quantum dignus, tantum dent (di tibi), etc.,

    Plaut. Ps. 4, 1, 26.—
    (θ).
    With ad (very rare):

    ad tuam formam illa una digna est,

    Plaut. Mil. 4, 1, 21:

    amicus, dignus huic ad imitandum,

    Cic. Rep. 1, 18, 30.—
    (ι).
    With pro:

    si digna poena pro factis eorum reperitur,

    Sall. C. 51, 8; Cic. Div. in Caecil. 13, 42; Hor. Ep. 1, 7, 24.— Adv.: dignē, worthily, fitly, becomingly:

    quam digne ornata incedit, haud meretricie!

    Plaut. Mil. 3, 2, 58; id. Cas. 4, 1, 14; Cic. de Sen. 1, 2; Cassius in Cic. Fam. 12, 13; Vell. 2, 67; Suet. Aug. 66; Hor. C. 1, 6, 14; id. Ep. 2, 1, 164 al.— Comp., Hor. S. 2, 7, 47.— Sup. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > dignus

  • 4 noto

    nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. [nota], to mark, to designate with a mark (syn.: signo, designo).
    I.
    Lit.:

    tabellam cerā,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    ungue genas,

    Ov. Am. 1, 7, 50:

    pueri rubor ora notavit,

    id. M. 4, 329:

    rugis uterum,

    id. A. A. 3, 785:

    ova atramento,

    Col. 8, 11, 12:

    corpus nulla litura notet,

    not a wrinkle, Mart. 7, 18, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To write:

    scribit, damnatque tabellas, Et notat et delet,

    Ov. M. 9, 522.—
    b.
    In partic., to write in short-hand or cipher, to set down in a summary form:

    notando consequi,

    Quint. 1 prooem. § 7; 11, 2, 19;

    4, 5, 22: notata, non perscripta erat summa,

    Suet. Galb. 5.—
    2.
    To make remarks or notes on a writing, to remark:

    idque et Labeo probat, sed Proculus apud eum notat, non semper debere dari,

    Dig. 3, 5, 9:

    Marcellus apud Julianum notat: Non dubitamus, etc.,

    ib. 35, 1, 19; 50, 4, 18, § 26. —
    II.
    Trop.
    A.
    To signify, indicate, denote:

    quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter,

    Cic. de Or. 2, 58, 236:

    notare res nominibus novis,

    id. Fin. 3, 2, 4:

    illa, quae temporis naturam notant,

    id. Part. 11, 37.—
    2.
    In partic.: aliquem, to allude to, hint at one:

    senatum gestu,

    Suet. Ner. 39; cf.:

    conjunx visa est duro vultu Dicta tulisse Jovis, seque indoluisse notatam,

    Ov. M. 9, 261.—
    B.
    To mark, note, observe:

    numerum in cadentibus guttis notare possumus,

    Cic. de Or. 3, 48, 186:

    animadvertere et notare sidera,

    id. Div. 2, 43, 91:

    cantus avium,

    id. ib. 1, 42, 94:

    id caput notavi, et descriptum tibi misi,

    id. Fam. 7, 22: veris initium iste a Favoniā notare, id. Verr. 2, 5, 10, § 27; Plin. 2, 8, 6, § 29; Petr. 6 init.
    C.
    Publicist's t. t., esp. of the censors, to mark or brand with infamy (nota) on account of a crime or fault, to censure, reprimand:

    quos censores furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt,

    Cic. Clu. 42, 120:

    eques Romanus impolitiae notabatur,

    Gell. 4, 12, 2:

    ita senatus rem, non hominem notavit,

    Cic. Mil. 11, 31; id. Clu. 47, 130:

    aliquem ignominiā,

    id. Phil. 7, 9, 23: luxuria Cornelii non crimine aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur id. Balb. 25, 56:

    ne is dedecore, maculā, turpissimā ignominiā notetur,

    id. Quint. 31, 99:

    cujus improbitatem veteres Atticorum comoediae notaverunt,

    id. Brut. 62, 224:

    stultus et improbus hic amor est dignusque notari,

    Hor. S. 1, 3, 24:

    notante judice, quo nosti, populo,

    id. ib. 1, 6, 14:

    aliquem joco,

    Suet. Ner. 5:

    scripta famosa quibus primores viri notabantur,

    id. Dom. 8. Hence, * nŏtātus, a, um, P. a., marked, perceptible:

    notatior similitudo,

    Auct. Her. 3, 22, 37 Orell. (al. notior).

    Lewis & Short latin dictionary > noto

См. также в других словарях:

  • Notari — ist der Familienname folgender Personen: Aldo Notari (1932–2006), italienischer Baseballfunktionär und spieler Elvira Notari (1875–1946), italienische Filmemacherin Guido Notari (1897–1953), italienischer Schauspieler Louis Notari (1879–1961),… …   Deutsch Wikipedia

  • Notari Matsutarou — Notari Matsutaro のたり松太郎 Жанр спокон Манга Автор Тэцуя Тиба Издатель Shogakukan Публикуется в Big Comic …   Википедия

  • Notari Matsutarō — のたり松太郎 Genre Sports Manga Written by Tetsuya Chiba Published by Shogaku …   Wikipedia

  • Notari, Elvira — (1875 1946)    Director, producer, scriptwriter, editor. Born in Salerno in 1875, Elvira Coda moved to Naples in 1902, where she married painter and freelance photographer Nicola Notari. Both were passionately interested in the new medium of… …   Guide to cinema

  • Notari, Elvira — (1875 1946)    Director, producer, scriptwriter, editor. Born in Salerno in 1875, Elvira Coda moved to Naples in 1902, where she married painter and freelance photographer Nicola Notari. Both were passionately interested in the new medium of… …   Historical dictionary of Italian cinema

  • Notari, der — [Noddà:re] Notar (auf gehts zum Notari...) …   Bayrische Wörterbuch von Rupert Frank

  • notari — no|ta|ri Mot Pla Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • notari — noutàri n. notaire …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Notari, Umberto — (Bologna 1878 Perledo, Como 1950) editore e scrittore; giornalista …   Dizionario biografico elementare del Novecento letterario italiano

  • Louis Notari — (Monaco, 2 octobre 1879 3 septembre 1961) est un poète et un personnage public monégasque, investi dans la vie politique et culturelle. Il est considéré comme le père de la littérature et l « éveilleur de la conscience… …   Wikipédia en Français

  • Louis Notari — (Monaco, 1879 1961) Monégasque writer in French and Monégasque languages.Principal writingsHe wrote the Monaco national anthem and he is considered as the first writer in Monégasque; before him, there was just oral literature. He wrote 3 books.*… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»